ARV de Ank deed met twee damesboten mee aan een vooral lenteachtige Winterrace van 6 km over het Eindhovensch kanaal. Dorien had voor ons een degelijke dubbelvier en een dubbelacht met ervaren stuur geregeld. Jammer genoeg kon ze zelf niet meedoen, hopelijk volgend jaar wel.

Voor de damesvier was ik, Carolien, als stuur en waren roeiers Peggy, Trudy en Rike meegereden met onze slag Petra Luttekes. We waren ruim op tijd bij Beatrix om koffie te drinken en vervolgens de Esperloop rond 10.30 te water te laten. Saskia was er al met Jeroen om ons meefietsend aan te moedigen.

Tijdens het oproeien even aangelegd bij een andere vereniging. Met een geleende boot weet je maar nooit. En inderdaad, de slidings bij Peggy stonden te ver naar voren, de ringetjes bij de dol van Trudy zaten niet goed en het voetenbord bij Rike stond verkeerd. Nadat Petra haar voetenbord ook een paar keer heen en weer had geschoven gingen we dan eindelijk het avontuur aan. Wij met nummer 32 moesten klaarliggen tussen een paar andere vieren in de buurt van hectometerpaal 55. De zwoele wind blies ons steeds naar stuurboord, maar toen wij eindelijk mochten oproeien naar de start bij paal 60 lagen we prachtig op koers om het kanaal met zijn 5 bruggen te trotseren. Rien had ons tijdens de laatste training nog goede tips gegeven om de vaart erin te houden. Bij elke brug moedigde Saskia ons luidkeels aan. Vlak voor de finish hadden we zelfs nog genoeg power om nummer 30 uit Gouda in te halen. Wat een mooie actie! Oh ja en we zijn ergens halverwege ingehaald door nummer 35, maar dat waren jongens van 18, konden we net niet voorblijven. In onze leeftijdsgroep F deden we mee in de groep van D-F en we werden vijfde van de zeven. Heel blij mee.

Dit was dus al bijzonder. Daarna stapten Peggy en ik over naar de Donderkil, een dubbel acht. Mandy, van de Tilburgs club TOR, persoonlijk opgeleid door onze Dorien, stuurde ons, zij had net zelf in een andere dubbelacht op slag gezeten, wat een bikkel! Peggy, net zo’n bikkel, zat opnieuw achter slag Petra, deze keer Petra Reumer. En dan achtereenvolgens Saskia, Corrie, Jesse, Carolien, Helen en Nanja op boeg.
Bij het oproeien een paar startjes geoefend en met wat tegenstrijdige adviezen vanaf de wal kreeg Mandy de acht met nummer 95 toch gedraaid bij de bekende paal 55. 

Later hoorden wij dat onze echte start zo spectaculair was dat de TOR-acht met Mandy, bang was voor onze eindtijd. Jeroen kon ons op zijn fiets waarschijnlijk nauwelijks bijhouden. Mandy bracht ons telkens weer in het goede ritme en bij al te sterke windvlagen roeiden we tijdelijk ¾ bankje om daarna weer helemaal los te gaan. Bij de smalste brug stonden ook Petra L, Rike en Trudy ons aan te moedigen. Met de techniek die ons door JP was bijgebracht, met de stuurkunst van Mandy, en met al die aanmoedigingen hebben wij onderweg een damesvier en bij de finish nog een herentwee ingehaald.  Toch was TOR over het hele traject sneller. Kortom wij hebben zilver met een gouden stuur!

Na afloop samen nog wat drinken in de gezellige kantine en nagenieten van deze bijzondere wedstrijd. De twee Petra’s en Helen hebben ons weer veilig naar huis gebracht. Dankjewel allemaal voor deze geweldig mooie ervaring.  Wat mij betreft volgend jaar weer in een Ank-acht.  Misschien wel twee? zie hier de start van de race voor de acht

Carolien