Voor de jaarlijkse sluitingstocht van Isala (Zutphen) werden dit jaar delegaties van enkele omliggende verenigingen uitgenodigd. Hemus (Amersfoort), de Viking (Utrecht), Daventria (Deventer) en de Ank (Doetinchem). Een buitenkans om op die mooie rivier te roeien die Robert Eleveld en ik graag aangrepen. Dus stonden we die zondag ruim op tijd op het grote vlot voor het botenhuis van Isala. Een indrukwekkend, modern, drijvend bouwwerk in de Marshaven in Zutphen.  

Het was een drukte van belang: meer dan 40 roeiers. 

Na een rondje koffie, vertelde Marcel Linssen ons over zijn tienjarenrestauratieproject van de wherry De Zwaan. (een boot met als bouwjaar 1840!!!) Deze boot was ooit onderdeel van de Isala vloot geweest.

En dan… het water op. De indeling was al bekend, dus in een mum van tijd roeiden we op de IJssel. Een heel flottielje, maar liefst 7 boten van Isala en twee zeilwherry’s.  9 km stroomafwaarts richting een strandje bij Wilp, waar de boot van Daventria zich bij ons voegde. We moesten in het water uitstappen, een ietwat frisse belevenis, riemen en roertje in de boot en de boot keurig op het strand tillen. Tien minuten lopen verderop stond in een restaurant de soep ons op te wachten. Het was een zeer geanimeerde pauze.

Dan de terugreis. Daventria had het nu makkelijk, want zij gingen nu met de stroom mee; wij moesten die 9 kilometer nog tegen de stroom in. Over de grond gemeten is de afstand heen en terug ongeveer gelijk, het aantal slagen dat je nu moet maken om je bestemming te bereiken is aanzienlijk groter. Gelukkig was er nauwelijks vrachtverkeer dus er kon gebruik gemaakt worden van het voordeel dat een binnenbocht soms bood. Ook tussen de kribben is de tegendruk van het stromende water voelbaar minder. Wat we ook merkten was dat ‘hoog scheren’ hier ook echt ‘hoog scheren’ betekent. Anders mep je met je blad de top van een golf pardoes in de boot.

Maar zoals aan alles, kwam ook aan onze roeipret een eind. De boten uit het water, de bekende poetsrituelen, vervolgens in de loods.

Een kopje koffie en een korte nazit. Daarna met een voldaan gevoel in de auto, terug naar huis.

Ik weet zeker dat het niet de laatste keer is dat daar Doetinchemmers roeien.

Gert Mulder