Het is onwaarschijnlijk dat je een lepelaar op de oude IJssel tegenkomt. Maar, als de succesverhalen van de Nederlandse vogelbescherming kloppen, dan is alles mogelijk. Deze grote witte vogels met lang donkere benen, en een lange, zwarte, breede lepelvormige snavel zijn trekvogels die zich eind van de zomer verzamelen in groepen van soms vele honderden, in het Wadden- en Deltagebied.
Daarna trekken ze in de maanden september en oktober stapsgewijs van moeras naar moeras via Frankrijk en Spanje naar de Banc d'Arguin national park in Mauritanië, aan de West-Afrikaanse kust. Vanaf februari of maart keren de vogels terug in Nederland.
Lepelaars vliegen met gestrekte hals en benen. In tegenstelling tot de zilverreiger, waarmee hij soms verward kan worden.
De lepelaar houdt van een nat milieu, vaak daar waar zoet en zout water samen komen, met veel waterriet en liefst met een wisselend waterpeil.
Ze maken hun nesten dichtbij de grond in rietvelden, vaak in kolonies met andere vogelsoorten zoals reigers, zilverreigers en aalscholvers. Als ze ongeveer drie jaar oud zijn, zijn ze klaar om te broeden en ontwikkelen een dikke afhangende kuif en gele borstvlek. Het vrouwtje legt één legsel per jaar, meestal vier eieren. Beide ouders broeden de eieren uit, gedurende ongeveer 25 dagen. Meestal brengen ze maar één jong groot.
Lepelaars foerageren in ondiep water met elegante zijwaartse bewegingen van hun snavel als ze door het water lopen en vangen vooral ongewervelde waterdieren en kleine visjes. In het wild kan een lepelaar tien jaar oud worden.
Net als de vogel is onze boot Lepelaar in onze vloot een mooi ranke verschijning. In 2019 konden we een nieuw aangeschafte C4x inruilen kunnen worden voor onder andere deze gladde vier, de Lepelaar. De boot is bestemd voor lichtere roeiers. Deze aanschaf kwam op het gepaste moment omdat met de groei van het roeiniveau binnen de vereniging de ambitie voor glad roeien steeds groter werd.
Begin 2021 is de Lepelaar, en ook de andere gladde vier in onze vloot, de Zilverreiger, door de fabrikant Janousek volledig opgeknapt. Daardoor zien ze er als nieuw uit.
De Lepelaar heeft, net als de Zilverreiger, geen kielbalk en is langer en slanker dan een C4. Hij gaat sneller en ligt minder stabiel in het water. Een foute haal merk je direct. Als de boot lekker loopt word je al gauw euforisch. Als je regelmatig in een van deze boten roeit, komt het je roeitechniek ten goede door het te wisselen met skiffen.
In het voorjaar krijgen beide gladde vieren een Coxbox, dat wil zeggen een microfoon, versterker en luidsprekers. De stuur hoeft dan niet meer te schreeuwen en ook de boeg krijgt instructies en commando’s goed mee.
Helen en Miguel